تأثیر حمایت روانی، فیزیکی و آموزشی ماما طی مراحل زایمانی بر شدت درد زایمان

چکیده زمینه : زایمان واقعه ای تنش زاست. اضطراب و درد بسیار شدید مادر در این شرایط می تواند عوارض نامطلوبی بر جنین، مادر و روند زایمان بر جای گذارد. پشتیبانی و حمایت مداوم مادر در این شرایط درد و اضطراب را کاهش می دهد و او را در تطابق بهتر با این بحران یاری می نماید. هدف : مطالعه با هدف تعیین تأثیر حمایت روانی، فیزیکی و آموزشی ماما، طی مراحل زایمان بر شدت درد زایمان انجام شد. مواد و روش ها : در این کارآزمایی بالینی که در بیمارستان 17 شهریور مشهد طی سال 1379 انجام شد، 62 خانم نخست باردار سالم با حاملگی ترم و شروع خود به خودی دردهای زایمانی که در زمان پذیرش اتساع دهانه رحم 2 تا 3 سانتی متر، انقباض هایی با تناوب 5 تا 10 دقیقه به مدت 20 تا 35 ثانیه و پرده های جنینی سالم داشتند به روش تخصیص- تصادفی در دو گروه تجربی و شاهد قرار گرفتند. گروه تجربی از زمان پذیرش تا انتهای مرحله دوم زایمان توسط پژوهشگر و بر اساس فهرست وارسی تنظیم شده در سه حیطه روانی، فیزیکی و آموزشی مورد حمایت قرار گرفتند. گروه شاهد حمایت خاصی دریافت نکردند و تنها اقدام های معمول بخش برای آنها اجرا شد. شدت درد زایمان در هر دو گروه با استفاده از مقیاس دیداری درد مورد سنجش قرار گرفت. داده ها با استفاده از آزمون های آماری تی، فیشر و آنالیز واریانس دو طرفه تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها : میانگین شدت درد در ساعت اول، دوم، سوم و چهارم در گروه تجربی کمتر از گروه شاهد بود.میانگین شدت درد در فاز نهفته و فاز فعال مرحله دوم زایمان در دو گروه اختلاف آماری معنی دار نداشت، اما در گروه تجربی تفاوت میانگین شدت درد زمان پذیرش و طول مرحله دوم پس از حذف اثر عوامل مداخله گر کمتر از گروه شاهد بود(0001/0p<). نتیجه گیری : با توجه به یافته ها پیشنهاد می شود حمایت مداوم طی مراحل زایمانی به عنوان یک سیستم مراقبتی معمول توسط ماماهای تحصیل کرده اجرا شود.